Het verlangen om te verzamelen en te archiveren, het plezier van combineren en experimenteren kenmerkt Paul Thierry, evenals de constante drang om gevestigde normen en conventionele artistieke technieken in twijfel te trekken en nieuwe mogelijkheden te verkennen.

Tot 2010 signeerde de kunstenaar, geboren in 1960 in Dramatal bij Gleiwitz (Opper-Silezië/Polen), zijn werken met "Peter Bednorz" en vierde hij groot nationaal en internationaal succes als popartkunstenaar.

In 2000 schitterde hij  publieke omroep TVP Polonia zond een kunstenaarsportret uit van Bednorz. In 2006 verwierf de Duitse federale overheid het werk "Berlijn", dat de kunstenaar had gewijd aan het onderwerp "hereniging", via tussenkomst van het Federale Ministerie van Buitenlandse Zaken. Sinds kort is het ook opgenomen in de collectie van het Liesborn Abbey Museum in het district Warendorf (Noordrijn-Westfalen); ook het wereldberoemde 7-sterrenhotel in Dubai, de Burj Al Arab Jumeirah, verwierf een grootschalig werk van hem.

​

Al in 2005 ontdekte Peter Bednorz, die schilders en grafici net zo zelfverzekerd als tekenaar en objectkunstenaar samenbracht, het voorheen onbekende medium van het monotype.

Vanaf nu zal het al zijn aandacht in beslag nemen. In de vorige eeuw slaagde het universele genie Pablo Picasso er op het gebied van de lithografie in om een artistiek proces aan te pakken dat in de kunstgeschiedenis was ingeburgerd maar in de vergetelheid was geraakt.

Voor Paul Thierry is het het medium van het monotype dat hem voortdurend inspireert en stimuleert. Een concrete trigger voor de turn was er intussen niet, eerder het resultaat van spontane, willekeurige experimenten in de studio en daarmee eens te meer een bewijs van zijn openheid en wil tot creatieve vrijheid. Het is bekend dat Thierry een uiterst productieve en gedisciplineerde kunstvernieuwer is die de “horror vacui” (Latijn: lege ruimte) niet schuwt. Er gaat geen dag in het leven van Paul Thierry voorbij zonder hartstochtelijk om te gaan met alle denkbare vormen van kunstvormgeving of, zoals we doen met Plinius de Oude. kan in een anekdote over de schilder Apelles lezen: "Nulla dies sine linea" -  Geen dag zonder lijn!

Met andere woorden: er gaat geen dag voorbij zonder nuttige activiteit - bij Paul Thierry zou men eraan moeten toevoegen: geen dag zonder experimenten!

​

Met het monotype betreedt hij een onbekend terrein, een terra incognita, waarnaar hij artistiek verwijst met het oog op zijn intensieve onderzoek. Samen met de "ontdekking" werd de beslissing genomen om de naam te veranderen, de redenen hiervoor zijn zowel biografisch als artistiek van aard. Paul is zijn middelste naam, terwijl Thierry nauw verwant lijkt aan het Latijnse woord "terra" (aarde). Al als kind bouwde hij graag labyrinten in de diepe aarde en maakte daar zandsculpturen; hij was toen pas 10 jaar oud en het getuigt van zijn uitgesproken nieuwsgierigheid en verlangen om dingen te herkennen en te begrijpen en letterlijk "tot op de bodem uit te zoeken" - een kwaliteit die hem onderscheidt als schepper en die zijn artistieke activiteiten tot op de dag van vandaag kenmerkt .

Van nu af aan is het het medium van het monotype, dat hij belicht en verkent in zijn technische, formele en artistieke verfijningen.

​

Het proces komt oorspronkelijk uit Italië en is ontwikkeld door Giovanni Benedetto Castiglione (1616-1670). Bij het monotype ("een beeld") wordt slechts één enkele afdruk gemaakt; in plaats van papier of canvas wordt gebruik gemaakt van de gebruikelijke beelddragers, een glas- of acrylplaat. Zolang de verf nog nat is, drukt de kunstenaar het motief omgekeerd op het papier met een pers of met de hand wrijven. Het monotype kan dus duidelijk als origineel worden geïdentificeerd, aangezien het slechts deze ene afdruk toelaat (enkele meer zijn lichter door kleurverlies).

Met conventionele drukprocédés (bijvoorbeeld etsen of lithografie) is het mogelijk om een editie te produceren, dat wil zeggen een bepaald aantal bijna identieke afbeeldingen. Als Thierry nu overgaat op een oude techniek, dan moet dat niet gezien worden als een indicatie van een gebrek aan creatieve soevereiniteit, maar eerder als het tegenovergestelde: het wordt gecontroleerd op geldigheid en actualiteit, de moderne kunstenaar wordt geconfronteerd met een medium dat vroeger populair zijn in de 18e eeuw en de 19e eeuw vond zijn toepassing.

​

Paul Thierry voegt nu nieuwe aspecten toe aan het proces en haalt ongekende mogelijkheden uit het proces. Zo brengt hij het monotype min of meer gemoderniseerd naar de 21e eeuw. Zo werkt hij met lichteffecten of wankelt soms wel vier acrylaatpanelen achter elkaar; Ook combineert hij het proces op acrylplaten met het klassieke canvas, doordat beide beelddragers worden voorzien van motieven uit zijn gigantische archief van beeldsjablonen en vervolgens op enige afstand van elkaar worden gemonteerd. Daarbij jongleert de kunstenaar met zowel gekleurde vlakken als grafische structuren, die, wanneer ze over elkaar heen worden gelegd, uiteindelijk resulteren in het complete, complexe beeld. Het verspringen van de beelddragers transformeert het oorspronkelijk tweedimensionale beeld in een ogenschijnlijk objectachtig driedimensionaal kunstwerk. 

Het proces, of liever het doorschijnende effect, roept beelden op van de tomografie of dwarsdoorsnedebeelden die een computertomograaf of een magnetische resonantietomograaf produceert van verschillende lichaamsgebieden, zoals een orgaan of gewrichten. Met het oog op de transparantie laat de kunstenaar zijn motieven letterlijk "glimmen" en contrasteert hij vakkundig grafische belijning met schilderkunstige kleurvlakken. Thierry kan daarom worden beschouwd als de vernieuwer en revolutionair van het monotype, aangezien geen enkele kunstenaar zich zo intensief en innovatief aan dit proces heeft gewijd als hij.

Zijn werken zijn nu te bewonderen in de NL Gallery Salzburg.

​